W Polsce ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp.
Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą). Podstawowy znak ma wymiary 9×15 cm. Znaki powinny być umieszczone w taki sposób, aby zachowana była widoczność kolejnego do przodu i do tyłu, nie rzadziej jednak niż co 50 m. Poniżej przedstawiam podstawowe oznakowanie kolorystyczne szlaków pieszych w Polsce.
Znaczenie kolorów szlaków pieszych
Kolor, którym oznaczony jest szlak nie ma związku z trudnością szlaku dla turysty pieszego, w przeciwieństwie do oznaczeńszlaków narciarskich – gdzie kolor określa stopień trudności trasy narciarskiej.
– szlak główny jest zawsze oznaczony kolorem czerwonym np. Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Sudecki, Główny Szlak Świętokrzyski, Szlak Orlich Gniazd na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, Szlak Okolic Łodzi. Szlak główny zwykle jest poprowadzony przez najbardziej spektakularne, a jednocześnie najciekawsze krajobrazowo i przyrodniczo miejsca danego regionu (w górach zwykle przez najwyższe kulminacje danego pasma). Na pewno nie obejmuje jednak wszystkich wartych zobaczenia atrakcji w danym regionie, gdyż jest to niemożliwe. Często do bardzo interesujących miejsc nie są poprowadzone w ogóle szlaki turystyczne.
Kolor czerwony oznacza też inne szlaki biegnące w danym terenie niekoniecznie będące szlakiem głównym.
– kolor niebieski wyznacza szlaki pokonujące duże odległości – dalekobieżne
– kolorem żółtym znakuje się krótkie szlaki, tereny pagórkowate, spacerowe w pobliżu miast
– kolor zielony oznacza szlak doprowadzający do charakterystycznych miejsc
– kolor czarny oznacza szlaki łącznikowe, dojście do szlaku z danej miejscowości.
Są to oznaczenia umowne, od których odchodzi się coraz częściej.
Jakiekolwiek prace znakarskie na terenie parków narodowych wykonuje PTTK w porozumieniu z dyrekcjami parków, zaś poza parkami można spotkać zarówno szlaki znakowane przez PTTK, jak i szlaki znakowane przez inne instytucje (np. gminy, zarządy parków krajobrazowych itp.). Część szlaków znakowanych nie przez PTTK stosuje oznaczenia zgodne z PTTK, ale część stosuje swoje własne, nietypowe.
Znakowanym szlakom turystycznym może towarzyszyć odpowiednia infrastruktura turystyczna: tablice z opisem szlaku, czasami przejścia itp., miejsca do odpoczynku i ochrony przed złymi warunkami atmosferycznymi, sztuczne ułatwienia, spotykane zwłaszcza na terenach wysokogórskich, w postaci schodów, poręczy, drabinek, klamr, łańcuchów itp.
Oznaczenie szlaków pieszych – link >>
Więcej informacji na stronie PTTK Kielce – link >>
Zobacz także: szlak główny województwa świętokrzyskiego – link >>
